We hebben allemaal onze belemmeringen, jij bent echt niet de enige. Ook ik heb ze en ze komen ook bij mij nog boven drijven.
“Hier doe ik het allemaal voor: Lieve Miranda, Ik wil je zooooo graag bedanken voor je hulp. Ik heb geen buikpijn meer en hoef niet steeds naar de wc. Dat hypnose zoveel kan doen. Thnxxxx.“
k herken ze wel en weet wanneer ik weer vrolijk in een oude valkuil stap.
Alles zelf willen opknappen en vooral niet om hulp vragen. Hulp vragen is toch een teken van zwakte?
Blijven lachen ook al heb je even geen reden om te lachen. Keeping up appearance.
Heb je hulp nodig? Ik help je wel (hoef ik vooral niet naar mezelf te kijken)
Blijven doorgaan en niet zeuren. Nee, ik ben zo sterk en krachtig ik kan het allemaal wel aan. Is dat zo of ga ik voorbij aan mezelf
Elke keer als ik andere spreek doet het mij verdriet dat we geleerd hebben om vooral niet te luisteren naar onszelf. Dat we voorbij gaan aan ons innerlijke stuk en maar door blijven rennen.
Wie zijn we eigenlijk. Wat is onze identiteit. Zijn we het echt kwijtgeraakt of zit het diep van binnen verstopt.
Neem van mij aan, het is er echt. De persoon die je echt bent zonder als die opsmuk is nog steeds beschikbaar en komt echt naar buiten als jij de stap neemt. Als jij in beweging komt. En het mooie is, je hoeft het niet alleen te doen. Ik help je hier graag mee.
“Hier doe ik het allemaal voor: Lieve Miranda, Ik wil je zooooo graag bedanken voor je hulp. Ik heb geen buikpijn meer en hoef niet steeds naar de wc. Dat hypnose zoveel kan doen. Thnxxxx.“